W ramach projektu Poets of Today – Voices of Tomorrow w 11 szkołach województwa śląskiego dobyły się Dni Poezji.
Należy podkreślić ogromne zaangażowanie zarówno nauczycielek i nauczycieli, całych społeczności szkolnych, jak i poetek i poetów w przygotowanie i realizację tych spotkań z młodzieżą – w każdej szkole Dzień Poezji przerodził się w Festiwal Poezji, pokazując jak potrzebna jest taka inicjatywa. Większość spotkań odbywała się w murach szkoły, ale w dwóch przypadkach zdecydowano się „wyjść” poza jej teren – do Parku Pamięci czy siedziby Miasta Ogrodów.
Formaty i programy spotkań poeci uzgadniali indywidualnie z nauczycielami i były one również bardzo zróżnicowane. Najczęściej spotkania obejmowały część organizowaną z większą liczbą uczniów, np. w auli w formie wykładu, pogadanki, serii pytań, ale zawsze z czytaniem poezji i dyskusją a następnie bardziej indywidualne sesje w mniejszych grupach (organizowane w salach lekcyjnych lub w bibliotece).
Wartością tych spotkań były niewątpliwie bezpośrednie dyskusje na temat interpretacji, akcentu i intencji wierszy, ich emocjonalnego wydźwięku, a także pokazanie różnych form tworzenia poezji (np. poezji z recyklingu).
W każdej szkole znalazła się grupa (czasem całkiem spora) uczniów chętnych do podzielenia się swoimi próbami poetyckimi (często w konwencji „open mic”). Było to niewątpliwie wynikiem świetnej atmosfery i skrócenia dystansu między poetami a młodzieżą. Kilka szkół zapewniło nagrody, wręczane przez poetę, za najlepsze wiersze uczniów – często były to książki poetyckie, trudne do zdobycia w klasycznych obiegach księgarskich.
Tworzenie własnych wierszy było dla uczniów ciekawym doświadczeniem – dla wszystkich była to niezwykła przygoda, np. próba stworzenia wiersza kolażowego z materiałów znalezionych w codziennym życiu: fragmentów gazetek szkolnych, tekstów widocznych na drzwiach na szkolnym korytarzu czy wycinków z instrukcji obsługi gaśnicy lub sposobu mycia rąk, ale także próba napisania wierszy w tradycyjny sposób na kartkach papieru lub w telefonach. Jeden z poetów zaproponował warsztaty z wykorzystaniem książek poetyckich współczesnych poetów i poetek w konwencji „blackout poetry”, prowokując do działania i komentowania zarówno tekstów, jak i swoich odczuć.
W kilku szkołach praca z wierszami poetów zaowocowała wystawami interpretacji wizualnych przygotowanych przez uczniów na podstawie fragmentów wierszy poetów, np. wystawami fotografii, obrazów generowanych przez sztuczną inteligencję, rysunków, komiksów, grafik, obrazów itp. Niektóre szkoły przygotowały również pamiątkowe publikacje (album ze zdjęciami opartymi na wierszach poety) lub minipublikacje wierszy uczniów. Ważnym elementem spotkań było przenikanie się sztuk i związek poezji z innymi dziedzinami twórczości – na przykład w jednej ze szkół poetka opowiadała o wpływach między fotografią czy sztukami wizualnymi a poezją.
W kilku szkołach Dzień Poezji został połączony z programem artystyczno-literackim, podczas którego uczniowie recytowali fragmenty wierszy, prezentowali interpretacje utworów muzycznych, ale także dramatów czy krótkich fragmentów prozy. Często prowadziło to do inspirującej dyskusji z poetami na temat tego, w jaki sposób – i poprzez jakie inne lektury – uczniowie odczytywali wiersze poety.
Młodzi ludzie przygotowywali także inne formy prezentacji w ramach dyskusji o współczesnej poezji, np. w jednej ze szkół odbyła się krótka debata „oksfordzka” na temat: „Poezja – snobizm czy nuda?”.
Czytanie, oprócz własnej poezji, twórczości innych współczesnych poetów nie tylko poszerzyło wiedzę uczniów, ale pokazało mnogość formatów stosowanych we współczesnej poezji. Odniesienia do wierszy innych poetek były niezwykle ważne – pozwalając na poszerzenie kontekstu i pokazując różnorodność współczesnych form poetyckich. Niezwykle ważne było również opowiadanie o swojej twórczości w kontekście własnych inspiracji, ważnych momentów, osobistych doświadczeń, lektur, pasji (np. sportowych).
Oprócz poetów w Dniu Poezji w każdej szkole uczestniczyła Małgorzata Lebda (poetka prowadząca) lub Weronika Murek (dramatopisarka). Także Rafał Siderski jako artysta wizualny oraz Wenancjusz Ochmann jako trener wokalny wspierali ich realizację.
Dziękujemy wspaniałym nauczycielkom i nauczycielom ze szkół współpracujących w ramach projektu: I Uniwersyteckiego Liceum Ogólnokształcącego z Chorzowa, Liceum Plastycznego w ZS nr 18 z Zabrza, Liceum Technicznego z Lędzin, Liceum Technicznego z Rudy Śląskiej, V Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi z Gliwic, Akademickiego Liceum Ogólnokształcącego z Gliwic, III Liceum Ogólnokształcącego z Gliwic, II Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi z Katowic, I Liceum Ogólnokształcącego z Siemianowic Śląskich, Liceum Ogólnokształcącego Filomata z Gliwic oraz Szkole Podstawowej z Gliwic.


Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego